مسئولیت دولت ثالث در قلمروی جمهوری ترک قبرس شمالی با تاکید بر رویه دیوان اروپایی حقوق بشر
کلمات کلیدی:
موجودیت¬های شناسایی نشده، کنترل کلی، کنترل موثر، مسئولیت¬پذیر کردن دولت¬ها، صلاحیت دیوان اروپایی حقوق بشر.چکیده
موضوع مسئولیتپذیری دولت ثالث در قلمروی موجودیتهای شناسایی نشده موضوعی است که در محاکم بین المللی و رویه دولتها مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلی پژوهش حاضر پاسخ به این پرسش است که؛ با توجه به قواعد حقوق بینالملل و ملاحظه رویه دادگاههای بینالمللی بهخصوص دیوان اروپایی حقوق بشر، بر اساس چه معیارها و شرایطی میتوان نقض تعهدات بینالمللی را بهویژه در حوزه حقوق بشر در قلمروی موجودیتهای شناسایی نشده را به دولت ثالث منتسب نمود. در این راستا و با روش توصیفی،تحلیلی، ضمن تأملی بر مسئولیت دولت ثالث، قابلیت انتساب اعمال به دولت ثالث، نوع کنترل دولت ثالث و صلاحیت دادگاه رسیدگی کننده از منظر حقوق بینالملل و رویه دیوان اروپایی حقوق بشر تحلیل شده است. نتایج نشان میدهد؛ که برخی از تدابیر، به مانند کنترل کامل و کنترل موثر، در مواجهه با چالشها نتوانستهاند؛ بهطور مناسب، از حقوق بشر صیانت بهعمل آورند.
مراجع
Álvarez Ortega, E. L. (2015). The attribution of international responsibility to a State for conduct of private individuals within the territory of another State. InDret, 1, 1-44.
Crawford, J. (2002). The Draft Articles on Responsibility of States For International Wrongful Acts. Cambridge University Press. https://doi.org/10.2307/3070683
Crawford, J. (2006). The Creation of States in International Law. Clarendon Press, Oxford.
Ebrahim-Gol, A. (2015). International Responsibility of the State: Text and Commentary on the Articles of the International Law Commission. Shahr-e-Danesh.
Gibeny, M., Tomasevski, K., & Vedsted-Hansen, J. (1999). Transnational State Responsibility for Violation of Human Rights. Harvard Human Rights Journal, 129.
Hakim, M. (2010). State Bystander Responsibility. European Journal of International Law, 21(2). https://doi.org/10.1093/ejil/chq037
I.L.C. (1978). Year Book of the International Law Commission, Volume II, Documents of the thirtieth session (excluding the report of the Commission to the General Assembly). New York.
Lauterpacht, E. (2022). The Turkish Republic of Northern Cyprus - The Status of the two Communities in Cyprus. Republic of Türkiye Ministry of Foreign Affairs- C.B.E., Q.C.
Mafi, H. (2015). Reflections on Sanctions from the Perspective of Public International Law. Comparative Law Research Journal, 1(2), 115-159.
McCorquodale, R. (2010). Non-state actors and international human rights law. Research Handbook on International Human Rights Law. https://doi.org/10.4337/9781849803373.00009
Milanovic, M. (2011). Extraterritorial Application of Human Rights Treaties: Law, Principles, and Policy. Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/acprof:oso/9780199696208.001.0001
Negahban, N. (2020). Introduction to the National Archives of the Turkish Republic of Northern Cyprus. National Archives Journal, 6(3 & 4), 20-53.
Pegg, S. (2017). Twenty Years of De Facto State Studies: Progress, Problems, and Prospects. Oxford Research Encyclopedia of Politics. https://doi.org/10.1093/acrefore/9780190228637.013.516
Sassoli, A. (2002). State Responsibility for Violations of International Humanitarian Law. International Review of the Red Cross, 84(846). https://doi.org/10.1017/S1560775500097753
Talmon, S. (2009). The Responsibility of Outside Powers for Acts of Secessionist Entities. International and Comparative Law Quarterly, 58(3), 493-517. https://doi.org/10.1017/S0020589309001171
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2025 saeed rahaei (Corresponding author)
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 می باشد.
