شبهه در سرقت از منظر فقهای امامیه و قانون مجازات اسلامی

نویسندگان

    فاطمه محمدی گروه الهیات، دانشکده علوم انسانی، واحد خمین، دانشگاه آزاد اسلامی، خمین، ایران
    اسدالله لطفی * گروه الهیات، دانشکده علوم انسانی، واحد خمین، دانشگاه آزاد اسلامی، خمین، ایران lotfidr@yahoo.com
    محمود قیوم زاده گروه الهیات، دانشکده علوم انسانی، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران
https://doi.org/10.61838/csjlp.6.1.13

کلمات کلیدی:

سرقت, حد, تعزیر, شبهه, فقه امامیه, قانون مجازات اسلامی

چکیده

وجود شبهه در ارتکاب جرائم از عوامل سقوط حد در فقه و قانون مجازات اسلامی می‌باشد. حد از جمله مجازات‌هایی است که در فقه و قانون مجازات اسلامی به آن پرداخته شده است. حد سرقت به عنوان یکی از حدود الهی، در آیات 38 و 39 سوره مائده قطع دست مرد و زن دزد بیان شده است. سرقت بر حسب نوع و میزان کیفر، به سرقت‌های مستلزم تعزیر و حد تقسیم می‌شود. برای اجرای حد سرقت هم سارق و هم مال مسروق باید شرایطی  داشته باشند یکی از شرایط برای تحقق سرقت حدّی مشتبه نبودن مال مسروقه می‌باشد. ماده 267 و 268 و277 قانون مجازات اسلامی به تعریف سرقت و به شرایط سرقت حدّی و به شرح حد سرقت می‌پردازد. ماده ۱۴۴ قانون مجازات اسلامی مصوّب۱/2/1392 به وجود شبهه در جرایم که مانع مسئولیت کیفری مرتکب  می‌شود، پرداخته شده و بیان می‌کند که در تحقّق جرایم عمدی قصد نتیجه یا علم به وقوع آن نیز باید محرز شود. در این نوشتار با استفاده از آرای فقهای امامیه و قانون مجازات اسلامی به قلمرو شبهه در سرقت به عنوان یکی از شروطی که موجب سقوط حد سرقت می‌شود پرداخته شده است.

دانلود

چاپ شده

۱۴۰۳/۰۳/۲۸

ارسال

۱۴۰۲/۱۱/۲۰

بازنگری

۱۴۰۳/۰۲/۱۳

پذیرش

۱۴۰۳/۰۲/۲۵

شماره

نوع مقاله

مقالات

ارجاع به مقاله

شبهه در سرقت از منظر فقهای امامیه و قانون مجازات اسلامی. (2024). پژوهش‌های تطبیقی فقه، حقوق و سیاست، 6(1)، 215-229. https://doi.org/10.61838/csjlp.6.1.13

مقالات بیشتر خوانده شده از همین نویسنده

مقالات مشابه

71-80 از 98

همچنین برای این مقاله می‌توانید شروع جستجوی پیشرفته مقالات مشابه.