اعلان اراده در قراردادهای تجارت الکترونیک در حقوق ایران
کلمات کلیدی:
اراده، قصد، قرارداد، تجارت الکترونیک، داده پیام، نوشته، امضاءچکیده
اعلان اراده یکی از موضوعات مهم قراردادهای تجارت اکترونیک است که با توجه به روند فزاینده تجارت الکترونیک نیازمند بحث و بررسی است. بر همین اساس هدف مقاله حاضر بررسی اعلان اراده در قراردادهای تجارت الکترونیک در حقوق ایران است. این مقاله توصیفی تحلیلی است و با استفاده از روش کتابخانهای به بررسی موضوع مورد اشاره پرداخته است. یافتهها بر این امر دلالت دارد که قانونگذار انشای قصد را به وسیله معینی محدود نکرده است. اصل بر این است که این وسیله مقرون به چیزی باشد که دلالت بر قصد بکند. همین مورد راجع به قراردادهای الکترونیکی نیز صدق میکند. لذا با وجود قصد واقعی در طرفین قرارداد الکترونیکی، در ساختار الکترونیکی نحوه اعلان قصد متضمن ویژگیهای خاص خود میباشد که گرچه از لحاظ طرفین که اراده خود را بر انعقاد الکترونیکی بنا نهادند اعتبار ذاتی آن محفوظ و قابل احترام است ولی از لحاظ قانون و تنظیم حمایتهای قانونی و ایجاد تعادل مصالح و منافع طرفین و حقوق خصوصی آنها، شکل انعقاد قراردادهای الکترونیکی و نحوه ابراز قصد بواسطه آن باید شناخته شده و قابل حمایت باشد. از آنجا که داده پیام نوشته و امضاء محسوب نمیگردد، قوانین تجارت الکترونیکی ناگزیر شدهاند که داده پیام را در حکم امضاء و نوشته تلقی نمایند. از نظر شکل گیری توافق قواعد عمومی حاکم بر قراردادها، تا حدی که با ماهیت قراردادهای الکترونیکی سازگار باشد در این سنخ از قراردادها، نیز، اعمال میگردد در خصوص ایجاب طبع ویژه قراردادهای الکترونیکی اقتضاء دارد که اعلانات مندرج در سایتها، دعوت به ایجاب تلقی شوند.
مراجع
Ahani, B. (2004). Formation of Electronic Contracts. Journal of Science and Law, 15(34-35), 51-67.
Alinezhadi, M., & Alinezhadi, Z. (2017). The Validity of Data Messages in Domestic and International Contracts in Electronic Commerce. Lawyer Journal, 1(3), 201-220.
Arabi, S. (2010). Electronic Contracts: Formation and Analysis. Fekrsazan Publications.
Darabpour, S. (1995). International Sales Law (Vol. 1). Ganj-e Danesh Publications.
Elsan, M. (2005). Formation of Electronic Contracts. Commercial Research Journal, 16(36), 141-148.
Feizi Chekab, G. N. (2004). The Moment of Contract Formation via Electronic Intermediaries. Tehran.
Jahani, N. (2017). Principles Governing Electronic Contracts in Iranian Law. Journal of National Research, 2(17), 137-148.
Katouzian, N. (2009). Civil Law (General Rules of Contracts) (Vol. 2). Sahami Publications.
Maghami Nia, M. (2011). The Method of Forming Electronic Contracts and Their Characteristics. Biannual Journal of Civil Law Studies, 1(1), 22-75.
Maleki, Z., & Ghazanfari, H. (2021). The Place of Contract in Electronic Contracts and Its Legal Effects. Journal of Political Science, Law, and Jurisprudence Studies, 7(2), 314-329.
Rezaei, A. (2008). Electronic Commerce Law. Mizan Publications.
Sajedi, V. (2008). Collection of Laws and Regulations on Electronic Commerce. Palk Publications.
Sanayeei, A. (2002). Marketing and Electronic Commerce (Vol. 3). Jihad Daneshgahi Publications.
Shahidi, M. (2003). Formation of Contracts and Obligations. Majd Publications.
Shahidi, M. (2005). Civil Law (Specific Contracts) (Vol. 1). Majd Publications.
Usamah, A. a.-H. M. (2003). The Specificity of Contracting via the Internet. Dar al-Nahda al-Arabiyya.
Vesali Naseh, M. (2006). Electronic Signatures and Their Place in Evidence Law. Kanoun Journal, 12(59), 54-69.
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2025 Alireza Salahi (Author); Mohammad Gholamali Zadeh (Corresponding author); Abolfazl Dankoub (Author)
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 می باشد.
