حکمرانی اداری و بررسی تطبیقی زمینه های تخلف اداری در ایران و عراق

Abstract

حکمرانی اداری به عنوان یک مفهوم کلیدی در مدیریت عمومی و سیاست‌گذاری، به فرآیندها، ساختارها و شیوه‌های مدیریتی اشاره دارد. از منظر حکمرانی اداری، مواجهه با فساد اداری و مصادیق آن از جمله تخلفات اداری، تنها معطوف به مواجهه پسینی و اِعمال مجازات یا تنبیهات اداری-انتظامی نیست. اتخاذ تدابیر پیشگیرانه نسبت به ناهنجاری های اداره، از جنبه های مهم حکمرانی اداری کارآمد است. از منظر حکمرانی اداری شناخت زمینه های بروز و ارتکاب تخلفات اداری، فراتر از تدابیر حقوقی، حکمرانی اداری را به مفهومی واسط میان رشته ای بین دانش های حقوق، جامعه شناسی و سیاستگذاری بدل کرده است. در مطالعات حکمرانی، ایران و عراق از جهت موقعیت جغرافیای سیاسی و انرژی حایز اهمیت هستند. اشتراکات دو کشور، همچنین مشابهت رتبه فساد اداری، بر اساس گزارش های بین المللی بررسی زمینه های تخلفات اداری را حایز اهمیت می کند. در این مقاله با در نظر داشتن مطالعات داخلی و بین المللی، تبارگرایی و فرقه گرایی، ضعف قانونگذاری، تحریم های خارجی، جنگ و اشغال نظامی از جمله علل بروز و گسترش تخلفات اداری در دو کشور ایران و عراق شناسایی و معرفی شده اند. تجربه اروپایی حکمرانی اداری برای کاهش تخلفات اداری ، تقویت دمکراسی محلی، شفافیت و نظارت بر اِعمال حقوق بشر در اداره را مورد تاکید قرار می دهد.