تحلیل تطبیقی نظریات شیخ صدوق و شیخ انصاری درباره قاعده تدرء الحدود بالشبهات و تطبیق آن با حقوق کیفری ایران
کلمات کلیدی:
قاعده تدرء الحدود بالشبهات, شیخ صدوق, شیخ انصاری, حقوق کیفری ایران, فقه اسلامی, اصول عقلیچکیده
این مقاله به بررسی تطبیقی نظریات دو فقیه بزرگ شیعه، شیخ صدوق و شیخ انصاری، درباره قاعده «تدرء الحدود بالشبهات» و تأثیر آن بر حقوق کیفری ایران می‌پردازد. قاعده «تدرء الحدود بالشبهات» به عنوان یکی از اصول اساسی در فقه اسلامی، نقش مهمی در جلوگیری از اجرای مجازات‌های حدی ناعادلانه دارد. شیخ صدوق و شیخ انصاری هر دو بر ضرورت اعمال این قاعده در موارد شبهه تأکید دارند، اما رویکردهای آن‌ها در تفسیر و استدلال این قاعده متفاوت است. در حالی که شیخ صدوق بیشتر به نصوص شرعی و احادیث توجه دارد، شیخ انصاری علاوه بر نصوص، به دلایل عقلی نیز استناد می‌کند. این مقاله با تحلیل تطبیقی این نظریات و بررسی جایگاه قاعده «تدرء الحدود بالشبهات» در قوانین جزایی ایران، نشان می‌دهد که چگونه این قاعده در حقوق کیفری ایران اعمال شده و چه تأثیری بر پرونده‌های قضایی داشته است. همچنین، پیشنهاداتی برای اصلاح و تقویت قوانین جزایی بر اساس یافته‌های این تحقیق ارائه می‌شود.
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 می باشد.
