وضعیت هنر و معماری اسلامی در عصر غزنویان
کلمات کلیدی:
غزنویان, علوم اسلامی, هنر و معماریچکیده
غزنویان (۵۸۲ - ۳۵۱ ق) سلسله‌ای ترک نژاد که بر بخش‌های وسیعی از شرق ایران حکم رانده، به واسطه مرکز حکومت و
شکل‌گیری دولت ایشان در غزنه (غزنین/ غزنی از شهرهای افغانستان امروزی) به این نام یعنی غزنویان شهرت یافتند. بعد از
سبکتگین (حکومت ۳۸۶– ۳۶۶ ق) پایگذار اصلی دولت غزنوی پسرش محمود (حکومت ۴۲۱- ۳۸۷ ق) که با کشتن آخرین امیر
سامانی و غلبه بر سیستان و ترکستان و خوارزم و مکران و سیستان و کرمان، این دولت را به اوج شکوه رسانید خلیفه عباسی
القادربالله (خلافت ۴۲۲ - ۳۸۱ ق) حکومت او را تأئید نموده لقب یمین الدوله را به وی اعطا کرد. جنگ‌های پیروزمندانه وی در
هندوستان برایش ثروت و قدرت و اعتبار فراوانی در پی داشت و باعث گسترش اسلام و رونق زبان فارسی در شبه قاره گردید. به
دلایلی چون تعصب سلاطین غزنوی، سلطه مذاهب اهل سنت و به ویژه مذهب حنفی و غلبه تفکر اشعری‌گری و همچنین تبعیت از
دستگاه خلافت عباسی و رونق تصوف، علوم اسلامی چون فقه، حدیث، دانش‌های قرانی و علوم ادبی از رونق و شکوفایی
برخوردار شدند. در عرصه دینی، جز مذاهب اهل سنت و جماعت دیگر ادیان و فرق نظیر شیعیان روزگار خوشایندی نداشته‌اند.
معماری و هنرهایی چون طلاسازی، ترصیع و ساخت ظروف زیبای فلزی و صنایعی چون پارچه بافی، قالی باقی و... در روزگار
غزنویان از پیشرفت چشمگیری برخوردار بوده است.
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 1402 Zahra Haghighy Seyghalani (Author); Seyed Ali Akbar Abbaspour (Corresponding author); Ramazan Seyghal (Author)
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 می باشد.
