انعقاد قرارداد از طریق نماینده الکترونیکی در حقوق ایران و اسناد بین­المللی

نویسندگان

    محمدعلی معینیان دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، گروه حقوق، واحد بین¬المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران.
    یوسف درویشی هویدا * استادیار گروه فقه و حقوق، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران dr.darvishihoveyda.yousef@hotmail.com
    محسن حسن‏پور استادیار گروه فقه و حقوق اسلامی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران.
https://doi.org/10.61838/

کلمات کلیدی:

قرارداد الکترونیکی, نماینده الکترونیکی, اسناد بین‌المللی, حقوق داخلی

چکیده

استفاده روز افزون از قراردادهای الکترونیکی که از طریق نمایندگان الکترونیکی انجام می‌شود، نیازهای جدیدی را برای تابعان حقوق ایجاد می‌نماید که حقوق باید بدانها پاسخگو باشد. بحث نمایندگی الکترونیکی در راستای قرادادهای الکترونیک از جمله مباحث حقوقی است که نسبتاً نوظهور بوده و مسئله‌ای جهانی و عام‌الشمول در تجارت است. در قراردادهایی که در دنیای واقعی به وسیله نمایندگان اطراف قرارداد منعقد می‌شود، بحث مسئولیت نمایندگان به جهت مشخص بودن ماهیت وجودی آن‌ها و ماهیت ارتباط حقوقی ایشان با اصیل در اکثر نظام‌های حقوقی نسبتاً مشخص است. لکن بدین جهت که در قراردادهای الکترونیک، هم ماهیت نمایندگان الکترونیک و هم ماهیت حقوقی ارتباط آنان با اطراف قراداد با اختلاف نظرهای فراوانی از سوی حقوقدانان در خلأ قوانین یا ابهام و اجمال مقررات موجود روبروست، مسئله صحت قرارداد منعقده و مسئولیت نماینده الکترونیک نیز مبهم است. بر این اساس در مطالعه حاضر که به روش تحلیلی توصیفی و از طریق منابع کتابخانه‌ای انجام شده، سعی بر این گشته تا با مطالعه اسناد بین‌المللی و تطبیق آن با حقوق داخلی، وضعیت صحت اینگونه معاملات و مسئولیت نماینده الکترونیک مشخص گردد. یافته‌ها حاکی از این امر است که اگرچه قوانین داخلی جوابگوی پاسخ به این مهم نیست، لکن با مراجعه به اسناد بین‌المللی و لزوم حمایت از مصرف‌کنندگان، باید پذیرفت قراردادهای الکترونیکی که از طریق نمایندگی الکترونیکی منعقد می‌شوند صحیح بوده و بر این اساس نیازی به تأیید انسان برای تمام اعمالی که توسط نماینده الکترونیک انجام می‌شود، وجود ندارد.

مراجع

Al-Dasughi, E. (2003). Legal Aspects of Electronic Transactions. Kuwait: Scientific Publishing Council.

Allen, J., & Hunn, P. (2022). Smart Legal Contracts: Computable Law in Theory and Practice. Oxford: Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/oso/9780192858467.001.0001

Amiri Ghaem Maghami, A. M. (1999). Obligations. Tehran: Mizan Publication.

Bellia, A. J. (2001). Contracting with Electronic Agents. Emory law Journal, 50.

Börner, F., Heitmann, D., Sengpiel, H., Strunk, W., & Zöllkau, C. (2000). The German Internet Law Adviser: Legal and Tax Implications for E-Commerce. Köln: Bundesanzeiger-Verlag.

Cruquenaire, A. (2001). Electronic Agents as Search Engines: Copyright Related Aspects. International Journal of Law and Information Technology, 9(3). https://doi.org/10.1093/ijlit/9.3.327

Eradical, M., & Aqueron, M. (2000). Le Droit des Affaire en France. Francias: Lebevfer.

Fischer, J. P. (1997). Computers as Agents: A Proposed Approach to Revised U.C.C Article 2. Indiana Law Journal, 72.

Glatt, C. (1998). Comparative issues in the formation of electronic contracts. International Journal of Law and Information Technology, 6(1). https://doi.org/10.1093/ijlit/6.1.34

Habibzadeh, T. (2013). The Legal Status of Electronic Agents in Electronic Contracts (A Comparative Study). Journal of Private Law Research Quarterly, 2(5).

Jaller, L., Gaillard, S., & Molinuevo, M. (2020). The Regulation of Digital Trade: Key Policies and International Trends. Washington D.C.: World Bank Group. https://doi.org/10.1596/33164

Kaplan, J. (2016). Artificial Intelligence: What Everyone Needs to Know. Oxford: Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/wentk/9780190602383.001.0001

Katouzian, N. (1999). Iranian Civil Law: General Principles of Contracts (Vol. 1). Tehran: Sahami Enteshar Company.

Katouzian, N. (2024). Elementary Courses of Iranian Civil Law: Juristic Acts Contracts, Unilateral Acts. Tehran: Ganj Danesh.

Khosrowpour, M. (2000). Challenges of Information Technology Management in the 21st Century. USA: Idea Group Inc (IGI).

Kis, S. (2004). Contracts and Electronic Agents: When Commercial Pragmatism and Legal Theories Diverge. Georgia: University of Georgia School of Law.

MaghamiNiya, M. (2012). How to Conclude Electronic Contracts and Its Features. Civil Law Journal, 1(1).

Matthias, N. (2004). Agents and Computational Autonomy. USA: Springer.

Moeen, M. (2006). Farhang Farsi. Tehran: Honarvar.

Nielsen, R., Jacobsen, S. S., & Trzaskowski, J. (2004). EU Electronic Commerce Law. Denmark: Djof Publishing.

Rahbari, E., & Rezaee, A. (2012). The Role of Electronic Agents in Concluding of Contract. Journal of Private Law Studies Quarterly, 41(4).

Rosas, R. (2004). Comparative study of the formation of Electronic Contracts in American Law with References to International and Mexican law. Newcastle Law Review, 8(2).

Shakouri Moghaddam, M. (2005). The Law of Electronic Commerce (Vol. 1). Tehran: Zarreh Publication.

Sharifi, S. E. A., & Beyrami, G. (2018). Intelligent Agent's Legal Nature in the Field of Electronic Contracts. Journal of Legal Research, 17(33).

Smith, G. (2002). Internet Law and Regulation. London: Sweet & Maxwell.

Tarihi, F. (2018). Majma Al-bahrein. Tehran: Islamic Culture Publishing Office.

Weitzenboeck, E. M. (2001). Electronic agents and the formation of contracts. International Journal of Law and Information Technology(3). https://doi.org/10.1093/ijlit/9.3.204

Wettig, S., & Zehender, E. (2004). A Legal Analysis of Human and Electronic Agents. Artificial Intelligence and Law(12). https://doi.org/10.1007/s10506-004-0815-8

Winn, J. K., & Wright, B. (2001). The Electronic Commerce Law. USA: Aspen Publishers.

Word Selection Group of Farsi Language and Literature Academy. (2008). A Collection of Terms: Approved by the Academy of Persian Language and Literature (Vol. 5). Tehran: Publishing Group of Persian Language and Literature Academy.

Zainol, Z. A. (1999). Electronic Data Interchange (EDI) and Formation of Contract: A Malaysian Perspective. International Journal of Law and Information Technology, 7(3). https://doi.org/10.1093/ijlit/7.3.256

دانلود

چاپ شده

۱۴۰۴/۰۷/۲۰

ارسال

۱۴۰۳/۱۰/۰۸

بازنگری

۱۴۰۴/۰۱/۱۲

پذیرش

۱۴۰۴/۰۱/۱۹

شماره

نوع مقاله

مقالات

ارجاع به مقاله

معینیان م.، درویشی هویدا ی. .، و حسن‏پور م. . (1404). انعقاد قرارداد از طریق نماینده الکترونیکی در حقوق ایران و اسناد بین­المللی. پژوهش‌های تطبیقی فقه، حقوق و سیاست، 324-347. https://doi.org/10.61838/

مقالات مشابه

1-10 از 265

همچنین برای این مقاله می‌توانید شروع جستجوی پیشرفته مقالات مشابه.