تأثیرپذیری صنعت مس از حقوق بین‌الملل توسعه ی پایدار در تجربه ی چین و ایران

چکیده

امروزه با گذر از توسعه در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و تجمیع همه­ی آنها ذیل توسعه پایدار کشورها تلاش دارند تا با بهره­گیری از تمام مکانیسم­های موجود خود از جمله منابع طبیعی و خدادادی، خاصه صنعت مس به‌این مهم نائل ‌آیند زیرا وجود فرصت‌های متعدد در بخش معدن مس و صنایع وابسته به آن، نیروی محرکی برای توسعه همکاری‌های اقتصادی بین‌المللی و گسترش صادرات کشورها ‌ایجاد نموده که‌این امر به نوبه­ی خود موجبات توسعه پایدار در نظام حقوق بین‌الملل را فراهم می­آورد از ‌این رو مقاله حاضر تلاش دارد تا با کاربست روش توصیفی و تحلیلی به سوال پژوهش مبنی بر‌اینکه تأثیرپذیری صنعت مس از حقوق بین‌الملل توسعه ی پایدار در تجربه ی ایران و چین چگونه است؟ در پاسخ‌این فرضیه مطرح است که « به نظر می­رسد که در تجربه­ی چین دو استراتژی کاملا متمایز و هدفمند از جمله « استراتژی راهبردی معدن­کاری سبز» و «معدن­کاری مسئولانه» برای تأثیرپذیری صنعت مس از حقوق بین‌الملل توسعه ی پایدار طراحی و تدوین شده است در حالی که بررسی برنامه­های ایران در این راستا نشان می­دهد که نه تنها برنامه­ی مشخص و هدفمندی همچون چین ندارد بلکه حتی نسخه­ای الگو برداری شده از آنها در سیاست­های توسعه­ای ایران دیده نمی­شود» نتیجه­گیری مقاله نشان می­دهد که دو استراتژی کاملا متمایز و هدفمند چین سبب شده تا این کشور در راستای عملیاتی­سازی اصول توسعه­ی پایدار حقوق بین­الملل گام­هایی به مراتب جدی برداشته­ که خود می­تواند نوید­گر‌ آینده­ای با کاهش کربن باشد موضوعی که فقدان آن در برنامه ایران به وضوح مشاهده می­شود