میزان مسئولیت متصدی حمل و نقل دریایی ناشی از تاخیر در تحویل کالا و معیار محاسبه آن در قانون دریایی ایران، کنوانسیون لاهه، هامبورگ و رتردام
کلمات کلیدی:
خسارت تاخیر, تعهدات متصدی, حمل و نقل دریایی, میزان و معیار محاسبهچکیده
تعهدات متصدی حمل و نقل دریایی و به دنبال آن مسئولیت‌های وی در چهارچوب قرارداد باربری کالا در قالب قرارداد حمل مطرح می‌شوند. حمل و نقل دریایی کالا در حقوق بین‌المللی را مقررات سه کنوانسیون عمده مختلف تنظیم می‌کند: کنوانسیون لاهه- ویزبی 1924، کنوانسیون هامبورگ 1987و کنوانسیون اخیر التصویب روتردام 2008. لذا کشورهای مختلف بسته به اینکه به کدامیک از این کنوانسیون‌ها ملحق شده باشند یا مقررات آن را وارد حقوق داخلی خود نموده باشند. معیار محاسبه آنچه که در کنوانسیون لاهه و پروتکل اصلاحی ویزبی در خصوص معیار محاسبه خسارت آمده است با معیار محاسبه خسارت در کنوانسیون هامبورگ و رترادام متفاوت است. پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است. منظور از معیار محاسبه آن مقداری از کالاست که خسارت بر اساس آن محاسبه و به صاحب کالا پرداخت می‌شود. موضوع تأخیر در تحویل کالا، همانند تلف و نقصان کالا مورد توجه کنوانسیون روتردام قرار گرفته و این کنوانسیون مقرراتی در مورد تأخیر در تحویل کالا پیش بینی نموده است. قانون دریایی (و مقررات لاهه) هیچ اشاره‌ای به میزان مسئولیت متصدی حمل در قبال خسارت ناشی از عمد و یا تقصیر سنگین وی نمی‌نماید و مقررات لاهه تنها دو مورد فقدان (تلف) و خسارت، را در ردیف زیان‌های قابل جبران قرار داده و در خصوص زیان اقتصادی ناشی از تأخیر در تحویل به موقع کالا ساکت است
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2024 Masoomeh Vaziri Yeganeh (Author); Adel Zahiri (Corresponding author)
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 می باشد.
